| Córka Władysława Leśniewskiego i Wandy z d. Herman-Iżyckiej. Urodziła się 30 listopada 1923 w Wiesbaden (Niemcy), gdzie jej ojciec przebywał wraz z polską misją reparacyjną. Zmarła 25 grudnia 2006 w Warszawie w wieku 83 lat. Całe życie mieszkała w Warszawie i tu ukończyła Żeńskie Gimnazjum im. Juliusza Słowackiego, maturę zdając na kompletach już podczas wojny. Działała w konspiracji i znała wielu członków Szarych Szeregów. Jan Rodowicz "Anoda" był jej serdecznym przyjacielem. W czasie Powstania Warszawskiego była sanitariuszką. Przeżyła rzeź Woli, cudem wyciągnięta sprzed plutonu egzekucyjnego przez anonimowego gestapowca, którego uwagę zwróciła blond włosami i doskonałą znajomością języka niemieckiego. 12 sierpnia trafiła wraz z innymi ocalałymi do obozu przejściowego w Pruszkowie, z którego uciekła tego samego dnia do rodziny mieszkającej w pobliskim Komorowie. Po 3 tygodniach, sama zgłosiła się do pracy w obozie w Pruszkowie jako sanitariuszka, a po kilku dniach udało jej się zostać tłumaczką przy niemieckiej obozowej komisji lekarskiej. Przeżycia związane z pracą w obozie opisała w książce, której dała tytuł "Kiedy kłamstwo było cnotą". Po wojnie studiowała na SGH jednak studiów nie ukończyła. 16 marca 1946 roku wyszła za mąż za Kazimierza Sławińskiego, z którym miała dwoje dzieci: syna Marcina i córkę Bożenę. Biegła znajomość języków obcych spowodowała, że na początku lat 60. zaczęła pracować jako przewodnik w Pałacu na Wodzie w Łazienkach, a następnie zdobyła uprawnienia warszawskiego przewodnika PTTK. Jako przewodnik pracowała do emerytury.
|
