Batik - jawajska technika barwienia tkanin z zastosowaniem osłony z płynnego wosku, około 1920 r. zdobyła w Polsce ogromną popularność. Batiki wykonywali zarówno zawodowi artyści, wśród nich członkowie stowarzyszenia Warsztaty Krakowskie, jak i rzesze amatorów. Dogłębne studia batików przywiezionych z Indonezji przez polskich przyrodników (Marian Raciborski, Michał Siedlecki), jak też kolekcja podobnych tkanin w zbiorach Feliksa „Mangghi” Jasieńskiego przyczyniły się do przeniesienia elementów jawajskiej estetyki, techniki i technologii barwienia do sztuki polskiej. Wynikiem tego był oryginalny styl dekoracyjny, często określany jako jawajsko-krakowski.
W ostatnich latach działalność Akademii Łucznica przyczyniła się do znacznego renesansu tej techniki. Współczesny batik polski to dynamicznie rozwijająca się dziedzina malarstwa woskiem uprawiana przez licznych artystów, nauczana w wielu ośrodkach szkolenia plastycznego i coraz częściej wprowadzana do programów wyższych uczelni.